கூட்டமைப்பு உருவான உண்மை வரலாறு

நட்சத்திரன் செவ்விந்தியன்

Rushangan Kodeeswaran, Amirthanayagam Nixon, Gowripal Sathiri Sri, DBS jeyaraj, Ramasamy Thurairatnam முதலிய "பத்திரிகையாளர்கள்"  கூட்டமைப்பு புலிகளால் 2001 ல் ஏற்படுத்தப்படவில்லை என்றும் கூட்டமைப்பு 2004ன் பின்னரே புலிகளால் கட்டுப்படுத்தப்பட்டது என்றும் ஒரு வரலாற்றுத்திரிப்பை செய்கின்றனர். கூட்டமைப்பு ஆரம்பத்திலிருந்தே(2001) புலிகளால் துப்பாக்கிமுனையில் உருவாக்கப்பட்டது என்பதை பின்வரும் எனது கட்டுரை ஆதாரங்களுடன் விளக்குகிறது. 2018 இறுதிப்பகுதியில் கம்பவாரிதி ஜெயராஜ்  நடத்திய ஒரு மேடையில் Kesavan Sajanthan கூட்டமைப்பு புலிகளால் துப்பாக்கி முனையில் உருவாக்கப்பட்டது என்பதை வெளிப்படையாக பேசியிருந்தார்.

எதிரிகளையும் துரோகிகளையும் கொல்லாது மிரட்டல், வசதிவாய்ப்பு மற்றும் பணம் அல்லது Blackmail என்கிற பணையவைப்பு/பொறிவைப்பு மூலம் தங்களுக்கு வேலைசெய்பவர்களாக மாற்றும் தந்திரம் ஒரு பழைய ராசதந்திரம். இது ஸ்ராலின்கால சோவியத்தில் பரவலாக பயன்படுத்தப்பட்ட உத்தி. புலிகள் இந்த உத்தியை பயன்படுத்த காரணமாக இருந்தவர் புலிகளின் பல சகுனி வேலைகளுக்கு காரணமாக இருந்த அன்ரன் பாலசிங்கம்தான். பாலசிங்கம் இந்த உத்தியை முதலில் பரிசோதித்துப் பார்த்தது PLOTE தாரகி சிவராமில். 1994/5ல் சந்திரிக்கா ஆட்சிமாற்றத்தின்போது சிவராம் யாழ்சென்று பாலசிங்கத்தை சந்தித்தபோது பாலசிங்கத்தால் வசியம் செய்யப்படுகிறார். 2 ஆண்டுகளில் சிவராம் முற்றாக உருமாற Tamilnet உருவாக்கப்படுகிறது. புலிகளின் காசில் ஒரு “பத்திரிகையாளராக” சிவராம் உலகம் சுற்றும் வாலிபனாகிறார். பாலசிங்கத்தின் இத்திட்டத்தை நடைமுறைப்படுத்தும்பொறுப்பு புலனாய்வு பொட்டனிடம் கொடுக்கப்படுகிறது. NGO, INGO, ஊடகத்துறை, அரசியல் கட்சிகள் முதலியவற்றை தென்னிலங்கையிலிருந்து வசியப்படுத்தி நடைமுறைப்படுத்தும் முகவராகவும் சிவராம் மாற்றப்படுகிறார். 

                   ஏஜெண்ட் 009(தராக்கி சிவராம்)

பாலசிங்கத்தின் தெரிவான முகவர் சிவராம் அற்புதமான தெரிவு. ஆங்கிலத்தில் சரளமான புத்திஜீவி, தென்னிலங்கை அரசியல், பத்திரிகைத்துறை, NGO, ஈழவிடுதலை இயக்கங்கள், கலைஞர்கள்+ புத்திசீவிகள் என்பவற்றின்/என்பவர்களின் சூக்குமங்கள் அறிந்தவர். ஒரு மேட்டுக்குடி பின்புலத்திலிருந்து வந்தவர் என்றாலும் மது மாது பழக்கங்களாலும் தனிப்பட்ட பலவீனங்களாலும் சமூகத்தில் முன்னேறமுடியவில்லை என்ற காழ்ப்பில் இருந்தவர் என்பதால் வசியத்துக்கு வசமாக தயாராக இருப்பவர்.  1995 ன் பிற்பாதியில் யாழ் படையினர் வசம் வருகிறபோது கிழக்கில் பல நிலப்பரப்புக்கள் புலிகளிடம் வர இத்திட்டத்தை மட்டக்களப்பானான சிவராம் கிழக்கிலிருந்து நடைமுறைப்படுத்த வசதியாகிறது. இக்காலத்தில் கிழக்கிலிருந்து வந்த தினக்கதிர் பத்திரிகை( சாந்தி சச்சிதானந்தன்/மனோ ராஜசிங்கம் தம்பதியரின் INGO) புலிகளின் ஒரு Frontal organisation. எனவே,கிழக்கு ராஜா கருணாவும் ஒரு முக்கியமான பங்காளி. இத்திட்டத்திற்கு இக்காலத்தில் கிழக்கிலிருந்த வடக்கு பத்திரிகையாளரான கொல்லப்பட்ட ஐயாத்துரை நடேசன் முதலியவர்களும் சிவராமுக்கு உதவி வழங்கினார். சிவராம் தனிப்பட்டரீதியில் திருகோணமலை MP தங்கத்துரையை அறிந்தவர். அவரால் தங்கத்துரையை வழிக்கு கொண்டுவரமுடியவில்லை. விளைவு ஏற்கெனவே சம்பந்தனுக்கும் தங்கத்துரைக்கும் இடையிலிருந்த பதவிப்போட்டியும் காரணமாக தங்கத்துரை புலிகளால் 1997ல் தீர்த்துக்கட்டப்படுகிறார். அடுத்த இரண்டாண்ட்டுகளில் இப்போதைய சுமந்திரனைவிட பலமடங்கு திறமைசாலியும் சர்வதேச Academic ம் புத்திஜீவியுமான நீலன் திருச்செல்வத்தையும் கரும்புலிமூலம் கொன்றதுமூலம் பாலசிங்கத்தின் துர்கனவு துர்நனவாகிறது. கடைசியாக சம்பந்தனை வழிக்கு கொண்டுவர  மட்டக்களப்பில் 2000 நவம்பரில் நிமலன் சவுந்தரநாயகத்தை புலிகள் கொன்றதும் Game over.

    மாபியாநாயகம்: பாலசிங்கத்தின் சித்தாந்தம்

                                       வீடியோவில்

இதற்கிடையில் பொட்டம்மான் துட்டன் சுரேஷ் பிரேமச்சந்திரனை தன்மனைவி வழி சுரேசின் மனைவிவழி வழிக்கு கொண்டுவருகிறார்.

   2001 தேர்தலுக்கு முன் கொக்கட்டிச்சோலையில் 

 புலிகளின் கரிகாலனை சந்திக்கும் EPRLF சுரேஷ்

  கூடவே கஞ்சா மற்றும் கடத்தல் மாபியாக்காரன் செல்வம் அடைக்கலநாதன் மிக இலகுவாக  

வழிக்கு கொண்டுவரப்படுகிறார். ரெலோ இயக்கத்தின் ஆரம்பமே கடத்தல்தான். குட்டிமணி தங்கத்துரையின் கொலையின் பின் தலைவர்களாக வந்த சிறி சபாரத்தினம், அடைக்கலநாதன் ஆகியவர்கள் ஒரு மாபியா இயக்கத்தின் அடுத்த கட்ட தாதாக்களாக  இயக்கத்தில் இருந்ததனாலேயே தலைவர்கள் ஆனார்கள். திருக்கேதீஸ்வரம் கோயிலையே  கொள்ளையடித்த இயக்கம் ரெலோ. 1998 இலிருந்தே மன்னாரிலிருந்து புலிகளுக்கு வன்னிக்கு  சில கடத்தல்பொருட்களை விநியோகிக்கும் ஒரு ஏற்பாடு புலிகளுக்கும் ரெலோவுக்குமிடையில் இருந்தது. புலிகளுடன் கள்ள ஒப்பந்தத்தை செய்த பின்னர்தான் மன்னார் கத்தோலிக்கப் பாதிரிகளின் ஆதரவு அடைக்கலநாதனுக்கு கிடைக்கிறது.  கத்தோலிக்க பாதிரிகள் சொல்கிற ஒருவருக்கே மன்னார் வன்னி கத்தோலிக்க மக்கள் வாக்களிப்பார்கள். 2000ம் ஆண்டு தேர்தலில்(கூட்டமைப்பு 2001ல் தான் ஏற்படுத்தப்பட்டாலும்) முதல்முறையாக அடைக்கலநாதன் பாராளுமன்ற உறுப்பினரான ரகசியம் இதுதான். (சைவரான சிவசக்தி ஆனந்தன் கத்தோலிக்கராக மதம் மாறியபின்னர்தான் கத்தோலிக்க பாதிரிகள் சொற்கேட்டு வாக்களிக்கும் மன்னார்/வன்னி  கத்தோலிக்கரின் வாக்குகளைப் பெற்று வெல்கிறார்)

                தாஸ் குறூப் வெளியிட்ட ரெலோ                                       கொள்ளைகளின் பட்டியல்(1986)

டக்ளஸுக்கு நெருக்கடி அற்புதன்மூலம் கொடுக்கப்பட ஒரு கட்டத்துக்குமேல் சகிக்கமுடியாத EPDP “மத்தியகுழு” அற்புதனுக்கு "மரணதண்டனை" நிறைவேற்றுகிறது. புலிகளின் நெருக்கடியால் சந்தர்ப்பம் பார்த்திருந்த சந்திரகுமார் லண்டனுக்கு ஏற்கெனவே திட்டமிட்டபடி குடும்பத்தோடு ஒடுகிறார். முதுகெலும்பில்லாத PLOTE சித்தர் புலிகள் பக்கம் சாய்ந்திருப்பார். ஆனால் தீரன் மாணிக்கம்தாசன் ஒரு வணங்காமுடி என்பதால் அது சாத்தியமாகவில்லை. EPRLF வரதர்- சுபத்திரன்- சுகு அணி புலிகளுக்கு கடைசிவரை மசியவில்லை எனினும் அதனுடைய வலிய ஓட்டி சுபத்திரனை பின்னாளில் கொன்றும் (EPRLF ன் வளங்களை துட்டன் சுரேஷ் சூறையாடிச்சென்றதாலும்) இக்குழுவை பாரிசவாதத்தில் முடக்கினர் புலிகள். 

இதுதான் பாசிசபுலிகள் தமது ஊதுகுழலாக கூட்டமைப்பை உருவாக்கிய வரலாறு. பின்னிணைப்பாக ராஜன் ஹூல் இதனை ஆங்கிலத்தில் விளக்கி எழுதிய மனித உரிமைகளுக்கான யாழ் பல்கலைக்கழக சங்கத்தின் அறிக்கை இணைக்கப் பட்டுள்ளது. 

 The LTTE’s Strategy It is well known that during 2001 the LTTE was facing a tremendous shortage in its fighting cadre. Militarily, the situation was stalemated. However, the Southern polity lacked the ability to make a decisive political gesture that would have broken the back of the problem. There was a lack of governance on the part of the PA government that was pre-occupied with the question of survival in Parliament. The UNP then in opposition was obsessed with capturing power in the short term at any cost. Its approach to the ethnic question did not aim at a solution, but rather at turning Tamil votes in its favour and in keeping the LTTE quiet for a while to stabilise the Southern economy, and hence its hold on power. The LTTE planned out its strategy accordingly. The present international climate entailed that it had to show itself amenable to a political solution. It also precluded a sensational use of terror. While it had cornered itself into going for a separate state at any cost, faced with declining population resources it could not prolong the war indefinitely. Events indicate that it was working towards a decisive engagement that would place the Sri Lankan government in a highly compromised position. Some time after the Sri Lankan Army took Jaffna in 1996, the LTTE’s uncompromising hostility towards other groups and political parties began to change. With amenable individuals the process had begun even earlier. The ACTC leader Kumar Ponnambalam, earlier a sworn enemy of the LTTE, started making overtures to the LTTE in 1994 to work out a mutually profitable arrangement. The TELO in Vavuniya, even while working with the Army in Vavuniya and torturing LTTE suspects, reached a commercially lucrative arrangement with the LTTE to aid the smuggling of banned items to the LTTE-controlled area. LTTE gunmen began to be seen in TELO offices in Vavuniya, in 1997. The LTTE soon saw the advantage of using its erstwhile sworn enemies to articulate itself politically. Another sworn enemy, Suresh Premachandran, took away a faction of the EPRLF and made a deal with the LTTE in 1999, as did TELO leader Adaikkalanathan (Selvam). Thus, without placing itself before the electorate, the LTTE could back the others and demand its price. For the others, from a position of hardly being able to campaign at elections, they could now enter parliament with the full force of the LTTE’s terror aiding their campaign. However, the only party having a traditional base in Tamil society was the TULF. Although the party faced a low period in exile in the 1980s, in the absence of a solid alternative, people have tended to come back to it. On the LTTE’s part, it undertook a campaign of selective assassination of persons from other parties and groups who showed signs of honour and independence. In the second round of killings of TULF leaders beginning in 1997, Neelan Tiruchelvam was the fifth to be assassinated. Months later, by 2000, the TULF had almost buckled down. The process was completed by the assassination of the popular Batticaloa MP, Nimalan Soundaranayagam in November 2000. The final nail, as it were, was driven into the coffin when a divided TULF was dragged into the Tamil National Alliance (TNA) in time for the December 2001 elections. The other parties in the TNA were the ACTC, EPRLF (Suresh) and TELO. The LTTE’s aim was to use the TULF’s base, downsize the TULF old guard, and in their place put in members of the other three groups along with its own nominees. To this end the TULF old guard had been severely enfeebled by assassination and those who took their place were often weak figures lacking the proverbial charisma of the old guard. To the LTTE, the result was a perfect tool. The idea of the TNA was floated when Parliament was dissolved by the President and the holding of elections in December 2001 was announced. By this time the LTTE had established a number of front organizations and had secured almost complete control over the Tamil media in both Colombo and the North-East. An important role here was also played by the group in Batticaloa, known as the Oodaham or Media.Prominent in this group are the editor of Tamil Net, the Virakesarai columnist who tried to say that parents around Batticaloa were voluntarily giving the children to the LTTE, and a leading figure in Batticaloa’s NGO Consortium and the local newspaper, Thinakkathir. Their names featured prominently in bullying and cajoling the TULF and ACTC into the TNA. The three mentioned were once leading ‘traitors’ in the LTTE’s book. The first was a key member of the PLOTE. The second was Public Relations Officer in the North-East Provincial Council that was provided security by the Indian Army. The third was a Central Committee member of the EPRLF. This is an example of the LTTE’s new approach. Such persons were bound to show even greater zeal in crushing dissent against the LTTE. http://uthr.org/bulletins/bul28.htm#_Toc282126

தொடர்பான கட்டுரைகள்

1..அன்ரன் பாலசிங்கம்: புதிய வரலாற்றுத் தொடர்

2. அன்ரன் பாலசிங்கம்: வரலாறு 2

3. பாலசிங்கத்தின் பாணபத்திர ஓணாண்டிகள்

4. தராக்கி சிவராம்: கொலைகாரன் தரகு பத்திரிகையாளன் கேப்மாரி

5. யாழ்ப்பாணம் தோற்ற கதை